ما با “تدبیر” مان حرکت خواهیم کرد ، نه با تایید یا عدم تایید کاخ سفید

با انتشار خبر به رسمیت شناختن احمدی نژاد از سوی کاخ سفید ، موجی از اعتراضات احساسی در فضای اینترنت از سوی هموطنان ایرانی به راه افتاده است ،

موجی که مسلما همچون موجهای احساساتی و انفجاری قبل نه اینکه ثمری نخواهد داشت ، بلکه همین چند قدم پیشرفت مردم ایران را که از لحاظ خرد اجتماعی و سیاسی در عرصه بین المللی با پنجاه روز اعتراض و خون بها به دست آمد ، با پسرفت مواجه خواهد کرد .

چرا ؟ تا کی ؟

مگر فراموش کردیم الویت هر کشوری در جهان حفظ و پیشبرد منافع ملی خویش است ، همانطور که روسیه برای پیشبرد منافع خود همچنان به سبک و سیاق مخصوص خود عمل کرد ، همانطور که چین برای منافع خود دست به هر اقدامی میزند ،

مگر فراموش کردیم همین آمریکا برای منافع خود بعد از یازده سپتامبر و چندین سال نبرد پر هزینه با طالبان همین چند وقت پیش تا پای میز مذاکره با طالبان رفت ،

وقت آن نشده که برای اثبات فهم و شعور ایرانی در نحوه احساسات و ابراز انفجاری آن تجدید نظر کنیم ؟

چندی پیش و در حالی که یکی از مهمترین منابع خبری برای ما همان بی بی سی بود به صرف اینکه در ساعت خاصی اخبار تجمعات آن روز را با تاخیر پوشش داد ، چنان آن را به باد انتقاد گرقتیم که گویی از ابتدای شروع اعتراضات فقط اخبار خبرگزاری فارس را تکرار میکرده است و فراموش کردیم که فعلا آرام آرام و با تدبیر باید هدفمان و ابزار رسیدن به آن را دنبال کنیم .

دقیقا چند روز بعد همین اتفاق برای صدای آمریکا افتاد ، برای هر مسئله ای اقدام به ایجاد بمب گوگلی کردیم ، کافیست یک نفر را که مورد تاییدمان بوده و در شرایط خاصی که ما از آن بی اطلاعیم حرفی که باب میل احساس مقطعی ما نباشد را بزند ، ظرف چند ساعت او را تبدیل به دشمن شماره یک ملت میکنیم ،

باور کنید خانم مرکل در درجه اول برای منافع کشورش اعلام کرده که تبریک نخواهد گفت ، و شاید در وحله بعد بخاطر ما

این جنبش عظیم با ما(مردم) آغاز شد ، با ما ادامه پیدا کرد و با ما به نتیجه خواهد رسید ، نه آمریکا ، بریتانیا یا آلمان .

با اینگونه برخوردها نظام بین الملل از ما بیشتر فاصله خواهد گرفت و بیشتر رغبت خواهند کرد اسم این جنبش بزرگ را “کشمکش درونی” و بین دو جناح بگذارند ، نه یک جنبش واقعی آزادی خواهی ، به دو نکته باید توجه داشت :

یک ، الویت برای آمریکا مسئله هسته ای ایران است و مذاکرات مربوط به آن

دو ، آزادی سه شهروند خود که مسلما برای انجام این کار تحت فشار افکار عمومی مردم خود قرار دارد ، دیگر نیازی به یادآوری سیاست آمریکا در قبال شهروندانش در سراسر دنیا نیست ، پس میدانیم چه چیزهایی برای آنها در الویت قرار دارند ، اینها را آمریکاییها طی دهه ها سیاست خارجی خود نشان داده اند ، ولو با خیانت به دیگر ملت ها ……در ضمن فراموش نکنیم در حال حاضر آمریکا با ایران در همان وضعیتی قرار گرفته که اسرائیل با حزب الله و حماس و این دقیقا همان سبک گروگان گیری و دریافت امتیاز است .

پس این همه انتظار و توقع از غرب برای کمک به جنبش عظیم ،سبز و مردمیمان برای چیست ، غیر از این است که این توقعهای احساسی در صورت براورد نشدن از دیگران برای ما دشمن میسازد ،

همان نوع دشمن(توهمی) سازی حکومت اسلامی تا کنون !

مگر ما مدعی نیستیم ازین سیاستهای اشتباه به ستوه آمده ایم ، ولی ما داریم همان راه خطا را دوباره می پیمائیم

بهتر است تمام امید و تکیه مان به توانایی ، غیرت ، سرافرازی و تدبیر خودمان باشد ، نه اتفاق خارق العاده ای ازسمت غرب و جامعه جهانی ،

شاید احساسات و واکنش های زودگذر برای مقطع کوتاهی آن هم به صورت لطف ، حمایت دیگران را به صورت سطحی در بر داشته باشد ،

ولی این “تدبیر” ماست که جامعه جهانی را برای همیشه و به صورت واقعی با ما همراه خواهد کرد

سبز و پیروز باشید