۲۸ مرداد، از کودتا تا کودتا: به یاد آوریم و فریاد آوریم دوباره هرگز

بیست و هشت مرداد روز تاریک اما بسیار مهمی است در تاریخ دموکراسی طلبی ملت ما، روزی که پدرخوانده های کودتاگران امروز، یعنی شاه، شعبان بی مخ و کاشانی (مثلثی که معادل امروزش ولایت فقیه-احمدی نژاد-مصباح یزدی است)، پدران ملیت و دموکراسی طلبی در کشور مان یعنی مصدق و دکتر فاطمی (که به حق میتوان آنها را امروز در خاتمی و موسوی و کروبی بازشناخت) را به پشتیبانی قدرتهای طمعکار انگلیس و امریکا (که معادل امروزشان روسیه و چین باشد) شکست دادند و مردم ایران را (که معادل امروزشان ما باشیم!) به خاک و خون کشیدند و کشور را به روز سیاه نشاندند. بسیار گفته شده و باز هم گفته خواهد شد از این روز سیاه و دردناک، اما من فقط میخواهم یک نکته را اشاره کنم، و آن اینکه اگر میخواهیم از این دور تسلسل سیاه و دردناک عقب افتادگی تاریخی نجات پیدا کنیم و بالاخره خورشید آزادی را در آسمان کشورمان ببینیم، بایستی به جائی رسیده باشیم که شباهتهای تاریخی مرداد ماه ۱۳۳۲ و مرداد ماه ۱۳۸۸ را تشخیص بدهیم. باید چشممان آنقدر تیز بین شده باشد که بتوانیم ببینیم چطور این دو ماجرا در واقع یک ماجرا بیشتر نیستند، و چطور این تئاتری که بر صحنه کشورمان در حال اجراست همان نمایشنامه کهنه است با همان کاراکتر ها، گیرم با لباسها و قیافه ها و اداهائی کمی متفاوت. من خیلی امید دارم که روح‌ جمعی مان آنقدر رشد و بلوغ و بصیرت پیدا کرده باشد که از این امتحان موفق بیرون بیائیم و دوباره از همان جائی سر در نیاوریم که بعد از کودتای ۱۳۳۲ بودیم. بیائید همین تفاوت و بلوغ و درک آن را سرلوحه و راهنمای فکر و اندیشه جنبش سبزمان کنیم، بیائید همه باهم فریاد کنیم «دوباره هرگز!» دوباره هرگز نخواهیم گذاشت تا مثلث زر و زور و تزویراز راه خود منحرفمان کند، به هراس بیافکندمان، یا به افسون چشمانمان به خواب کند. دوباره هرگز نخواهیم گذاشت تا لاله های روئیده از خون جوانانمان زینت بخش میز کار کودتاچیان شوند و فرزندانمان قربانی شهوتهای بی بند و بار ضحاکان. به خاطر میآوریم و تکرار نمیکنیم، به خاطر میآوریم تا تکرار نکنیم. این ۲۸ مرداد همه با هم «سهراب» وار به جنگ پدرخواندگان برویم، به شوق «ندا» دهیم و به طرب «ترانه» بخوانیم، به یاد آوریم و فریاد آوریم: دوباره هرگز، دوباره هرگز