نتایج جدید شبیه سازی کامپیوتری در آلمان در مورد توپولوژی بهینه برای معترضان تهرانی

با توجه به ترافیک تهران پیشنهاد این افراد توزیع راهپیمایی ها از در مسیر خیابان های پرتردد است. این امر باعث دسترسی بسیار کند نیروهای نظامی به منطقه مورد نظر می شود و باعث می گردد تا نتوانند به سادگی نیروهای خود را به منطقه مورد نظر برسانند. روی همین اصل در نقشه های ذیل شما غالبا مسیرهای ارتباطی را در نقاط شهری حساس مشاهده می کنید. یکی از این شبیه سازان نوشته بود با توجه به استفاده قابل توجه سرکوبگران از موتور این حرکت می تواند باعث کاهش بازدهی قابل توجه ان ها بشود.
به شکل ذیل دقت کنید. این یک خروجی سه بعدی از ساختار اعتراضات است. سه اصل در این چینش که از نظر شبیه سازی یک چینش بهینه است رعایت شده است. اول اینکه اعتراضات یک ستون فقرات دارد که با دولینک مشکی نشان داده شده است. این ستون فقرات نقش توزیع اصلی را بازی می کند. هر نقطه در این تصویر دارای حداقل دو نقطه همسایه است. دوستان شبیه ساز معتقدند که برای هر نقطه تجمع باید حداقل دو نقطه همسایه تعریف بشود که در دید نقطه اول باشند و از این طریق بتوان زمینه گریز معترضین را از هر نقطه به حداقل دو گزینه دیگر فراهم کرد. فاصله این دو همسایه باید طوری باشد که به سادگی از طریق نقطه قابل سرکوب نباشند و در یک خط قرار نگیرند. نکته سوم این است که هر نقطه به جز ستون فقرات یک همسایه دیگر هم داشته باشد. یعنی اینطور نباشد که در این توپولوژی مثلث شکل بگیرد. از نظر خروجی این شبیه سازی برای کاهش قدرت سرکوبگران چنین توپولوژی می تواند حالت بهینه را نشان بدهد.
در این شرایط یک نمایش ماتریسی مجازی ایجاد می شود که شکل ذیل آن را نشان می دهد. نقطه قابل توجه اینجا است که آرایه های این ماتریس مرکز ندارد بنابراین سرکوبگر نمی تواند با گذاشتن یک تیم در مرکز آن همه نقطه ها را سرکوب کند. این روش باعث می شود که برای سرکوب هر مربع حداقل به چهار تیم مجزا نیاز باشد و این باعث توزیع بسیار قوی نیروهای سرکوبگر می گردد.
تصویر بعدی نشان دهنده سه لایه اعتراضات است. لایه ها را A، B و C نامگذاری کرده اند. لایه اول همانی است که در تهران همیشه مورد توجه است. ما لایه دوم را غالب برای گریز استفاده می کنیم و در واقع نتیجه پراکنده شدن بچه ها از لایه اول منجر به تشکیل لایه دوم می شود. تحلیل دوستان آلمانی به قرار ذیل است: با توجه به انکه معترضان تهران دارای رسانه محرمانه نیستند و سرکوبگران از محل احتمالی اعتراضات ان ها باخبرند بایستی به صورت یک توافق و بر اساس یک شبکه اجتماعی غیررسمی مدیریت چیدمان خود را عوض کنند. به این صورت که اولویت خود را روی محور B قرار دهند و حداقل پنجاه درصد زمان خود را روی این محور متمرکز کنند. از طرفی به صورت همزمان در محور C تحرکاتی داشته باشند تا بتوانند بخشی از نیروهای سرکوبگر را از مرکز محور پراکنده کنند. در نهایت در صورتی که از تعادل نیرو بین محورهای مرکزی مطمئن شدند در یک حرکت ضربتی منابع انسانی خود را روی محور اصلی مرکزی بیاورند. در توصیه این تیم نوشته شده است که در محور سی باید گروهی آدم فداکار به طور دائم در حال رفت و آمد باشند. پیشنهاد این بوده است که این افراد از مردم ساکن همان منطقه باشند که محدوده را به خوبی بشناسند و بتوانند در صورت بروز هرگونه مساله ای خیلی سریع از مهلکه خارج شوند. من برای شبیه سازها نوشتم که غالبا در محدوده محور مرکزی حتی اس ام اس هم قطع است بنابراین این کار ممکن نیست. آن ها هم در جواب از فرط تعجب از این همه بی انصافی و قساوت دولت کودتا فقط سکوت کرده بودند.
به نظرم نتایج این شبیه سازی شاید هنوز هزار و یک حرف و حدیث داشته باشد. من این نتایج را صرفا برای اطلاع دوستان قرار می دهم و همه می دانیم که شبیه سازی همیشه با واقعیت تفاوت دارد. من چند بار از دوستان دیگر در دانشگاه های تهران دعوت کرده ام که آن ها هم این کار را بکنند و با شناخت دقیقی که از تهران دارند اطلاعات بهتری بدهند. امیدوارم این نتایج اولیه و نتایج بعدی از حرکت های دقیق تر علمی بتواند در شکل گیری بهتر اعتراضات مفید باشد